Abeltje, Abeltje

Toen we gisteren het terrein van Terraced Chalets op reden, raakten we meteen in gesprek met John en Jane. Ja, zei John toen we aangaven dat het hier zo leeg was, zo weinig mensen. Dat is tegelijkertijd ons probleem. Er wonen hier 5 miljoen mensen, waarvan er 2 miljoen werken. Inderdaad, ouderen en kinderen worden verzorgd. Dus personeelstekorten en op termijn ook een economisch probleem.

De wekker voor vandaag gezet, want we deden een boottocht vanuit Kaiteriteri om ergens afgezet te worden en vanuit daar een hike te doen. Prachtig weer, even een short black op de boulevard om vervolgens aan boord te gaan. Strak blauwe lucht, nog even een beetje fris, maar dat wordt straks zeker beter.

Nou ben ik geboren in de Van Heemskerkstraat. In de zeeheldenbuurt zoals die genoemd wordt. Hein, De Ruyter, Tromp en daar hoort natuurlijk ook de VOC bij. Helden of piraten? Zeker helden als je bedenkt met wat voor schepen ze de tochten aangingen. Maar een land zien en daar vervolgens een vlaggetje opzetten en je superieur voelen tegenover de oorspronkelijke bewoners is toch meer piraterij. Zo was daar eens ene Abel Janszoon Tasman. Ontdekkingsreiziger maar wel in dienst van de VOC. Hij ontdekte Tasmanie, Nieuw-Zeeland en Tongatapu (want natuurlijk aanvankelijk de naam Amsterdam kreeg). Bij de eerste twee werd hij weinig vriendelijk ontvangen. De naam Nieuw-Zeeland komt ook van onze Abeltje. De Maori’s willen echter weer terug naar de naamAotearoa.

En ook Tasmanie is vernoemd naar deze zeeschuimer. En alle cruises en tochten die je hier in Kaiteriteri kunt maken hebben allemaal iets met de naam Abel Tasman in zich. Er is zelfs een Abel Tasman National Park.

Maar wij vertrokken met de waterpendeldienst naar Anchorage waar we op het strand werden afgezet. En toen hebben we het op een wandelen gezet. Bergje op, bergje af, in de zon, uit de zon. En hoewel we ver van Texel af zijn, wadlopen. Wij hadden gekozen voor een low tide hike. Dus er was een deel waar veel water zou kunnen staan. Wij moesten slechts soppen door het drassige gebied maar zo nu en dan echt door het water heen. Schoenen uit? Of toch maar gewoon doorgaan. De paden door de bergen waren smal, steil en soms best heftig. Wij trokken richting Medland beach, waar we weer met de boot opgehaald zouden worden. Maar anderen kozen ervoor om de hike andersom te doen. Dus soms moesten we wat trage Abeltjes inhalen, en soms kwamen ze juist van de andere kant. En iedereen, Nieuw-Zeelands, Frans, Duits, Nederlands groette vriendelijk. Hi (of was het hike), want dat is universeel. En soms raak je even in gesprek. Opvallend is dat als je Kiwi’s spreekt, er altijd wel een zaadje in Nederland ligt.

Het was een acceptabele hike en eenmaal aangekomen bij Medland beach (of Midland zoals de Kiwi’s het uitspreken) lukte het om een bootje eerder terug te nemen. Het was ergens rond 15.30 uur toen we op een terras aan de boulevard afsloten met een glas wijn en spiced wedges. Daarmee hadden we het avondeten meteen binnen. Vanavond nog een kopje soep en dan zijn we er wel.

Trusten!