On Route At 65

En dan is het 22 maart. Mijn verjaardag, ver weg van huis. Gekscherend had ik al gezegd dat ik toch wel ontbijt op bed zou krijgen. Natuurlijk, was het antwoord. Nou, de verrassing was groots. Toen ik dreigde wakker te worden kreeg ik meteen instructies, hou je ogen dicht. Niet kijken hoor, nog niet, nog niet. Ondertussen hoorde ik een hoop gerommel om me heen. Ja, je mag kijken. Een slinger om me heen in het bed, met van die vlaggetjes eraan met daarop 65. Erg leuk, maar ook wel confronterend. En een cadeau, helemaal meegenomen uit Nederland. Een van de betere gitaarbanden, een Taylor. En toen werd er op de deur geklopt en sprong Marlies meteen het bed uit. Daar werd een blad met een ontbijt gebracht. Helemaal goed.

Eenmaal van de schrik bekomen en het ontbijt verwerkt begon onze trip naar een volgend verblijf. Eindbestemming Rotorua. Tussenstop Waiotapu Scenic Reserve. Een thermisch gebied waar door de geisers en hun uitstoot het gesteente er omheen rijk gekleurd is. Het park was niet groot en dus waren we al snel weer onderweg met als gevolg dat we vroeg in Rotorua aankwamen. Wat een verademing, wat een ruimte. Een kamer met keuken, twee zithoeken en bed, een enorme badkamer en dan ook nog eens een extra slaapkamer met twee bedden. Wat een verschil met onze vorige Ikea-wonen-op-acht-vierkante-meter container. Een drankje op ons terras voor de deur, maar het is nog steeds 22 maart, dus uit eten.

Cobb [e-38] Co. Niet slecht, wat zeg ik, heel lekker eten. En voor het eerst had ik mezelf ingehaald, ik was twaalf uur eerder jarig dan in Nederland.

Na de eerste overnachting in Rotorua kunnen we mooi twee bezienswaardigheden in de omgeving bezoeken. De verwachting was regen, in elk geval in de middag. En dat was ook zo. Tijdens een guided tour door Whakarewarewa Village begon het te regenen. Wij waren goed voorbereid, onze speciaal voor IJsland gekochte kleding deed het weer goed. De Maori gids vertelde op boeiende manier mooie verhalen. Ontspannen en met humor. Toen hij voorbij kwam sloffen toen wij nog bij het verzamelpunt stonden, liet hij toch een andere indruk achter.

En ja hoor, vandaag net 65, konden we gebruikmaken van seniorenkorting. Dat is mooi meegenomen. Maar het kwam wel hard aan dat ons niet gevraagd werd naar een legitimatie. Zouden ze dan gewoon zien dat we ………

In de ochtend toen het nog droog was hebben we bomen beklommen.The Redwoods in Whakarewarewa Forest.Een wandeling door een bos op hooggelegen touwbruggen van boom tot boom. Wat een bomen, Redwoods en Sequoia’s. Mijn eerste baan – dat is inmiddels wel heeeeel erg lang geleden – was bij William Pont in Zaandam. De houtimporteur van Nederland in de tachtiger jaren. Ik was hier in de Forest weer even terug in de eindjaren zeventig.