Goodbye Singapore, hello New Zealand

Drie keer vier uur slapen deed ons goed, ondanks de onderbrekingen. We klommen ons bed uit, verzamelden onze bezittingen en brachten onze koffers naar de lockers van het hotel. Vandaag nog eens Singapore in om vanavond door te vliegen naar Christchurch. Maar eerst ontbijt, ergens in de buurt van Chinatown.

Ontbijt alhoewel, voor Marlies een kindermenuutje. Nog maar even niet teveel want we weten nog niet of alles vandaag binnenblijft. Bezoekjes aan Chinatown, Gardens by the Bay, het winkelcentrum bij Marina Bay Sands en een tempel.

En dan in de loop van middag vertrek met de taxi vanuit het hotel naar Changi airport. We hadden al moeite met calibreren om in de tijdzone van Singapore te komen, nu moesten we er helemaal aan geloven. Nog eens negen uur vliegen naar Christchurch. En daar aangekomen zou het tijdverschil met Nederland maar liefst twaalf uur zijn. De hoop is natuurlijk dat het lukt om tijdens de vlucht wat te slapen. En niet vergeten, het reispilletje in te nemen tegen de airsickness. Dus Marlies nam een pil en ging al na korte tijd onder zeil. Op de bijsluiter stond dat autorijden werd afgeraden. Ze heeft werkelijk de hele reis liggen slapen. En, de bijwerking? Vrijgebleven van luchtziekte. Had ik ook maar zo’n pil genomen, dan had ik ook wat geslapen.

Na de landing in Christchurch, eerst de bagage en toen de auto opgehaald. Waarom duurt het toch altijd zo lang bij de autoverhuur. Thuis hebben we alle documenten ingevuld, handtekeningen gezet en toch. Ja, ze proberen altijd weer wat extra’s zoals verzekeringen te verkopen, dat wel.

Onze eerste overnachting was in Kaikura, zo’n driehonderd kilometer verder. Even rijden dus. Marlies mocht niet rijden vanwege de reispil, ik had helemaal niet geslapen, dus ik mocht wel. Achteraf gezien was het niet zo handig om zo’n grote afstand op de eerste dag te rijden, maar de omgeving en de locatie was het waard. En waarom toch die afstand? Hier gaan we walvissen zien!