Dagbesteding
Door: rene en marlies
Blijf op de hoogte en volg rene en marlies
12 Maart 2024 | Nieuw Zeeland, Te Anau
Vandaag worden we verzorgd, noem het een Libelle-reis of Henri Dunant tour. Een rit van twee uur met de bus naar de Milford Sounds, een boottocht van zo’n twee uur door de sounds (fjorden) en weer terug met de bus. Zitten en verzorgd worden, alleen het gekleurde polsbandje kregen we er niet bij.
Natuurlijk stonden we veel te vroeg bij de kiosk in Te Anau (Tie Anie-Aa) waar de bus ons zou oppikken. Nadat we waren ingecheckt was er nog een half uur te vullen. Je loopt eens rond, pakt een leaflet, en nog één ….. Marlies dus, terwijl ik de socials check. Kijk eens, wat er ook allemaal te doen is.
De bus, een echte coach, zat bij aankomst al behoorlijk vol met toeristen die twee uur eerder waren ingestapt. De vrolijke chauffeur controleerden onze kaartjes en wekte de indruk die ie blij was met ons. Hij had er zin in. Voorzien van headset deelde hij zijn kennis van de omgeving met ons. Dat deed hij op een hele fijne manier. Hoewel we wel wat Engels gewend zijn, moesten we ons goed concentreren om zijn Nieuw-Zeelandse accent te verstaan. We werden daarbij extra gehinderd door een groep van vermoedelijk twee gezinnen, die onafgebroken in een Indiase taal, zo nu en dan afgewisseld met Engels luid met elkaar in gesprekgingen. Wij verstonden er niets van, maar erger nog, Japie verstonden we ook niet. We noemden onze chauffeur Japie. Japie was onze vaste chauffeur in Zuid-Afrika. Een geluk was dat de ouders uit de kakelende groep veel snaaiwerk mee hadden. Zodra er weer een nieuwe lading was uitgedeeld, werd het stil.
Om zo’n reis goed te laten verlopen moet de logistiek goed zijn. En dat was hier prima in orde. Stops bij mooie uitkijkpunten en ook de sanitaire stop werd niet vergeten. Eenmaal aangekomen bij de bootterminal liep ook daar alles op rolletjes. Met het kaartje in de hand naar één van de tien pieren. Ja, er voeren heel wat boten door dezelfde fjorden. Je zou bijna denken dat ze met een kabel aan elkaar vastzitten, net zoals de bootjes op de Efteling. De boot op, direct naar de balie waar onze lunchpakketten klaar stonden. En met het pakketje in de hand door naar een mooie plek waar we goed uitzicht hadden op de wanden van de fjorden. Als fjorden hier nou sounds heten, zijn de wanden dan sound walls?
Eenmaal terug in de bus gaf Japie al snel aan dat hij niet veel meer te vertellen had. We verwachtten een rustige terugreis. We waren bewust niet op dezelfde plaats gaan zitten, om een beetje te ontkomen aan de luidruchtige familie. Mislukt, helaas. En het snaaiwerk was ook nog op. En toch, langzaam verstomde het geraas. Het werd stil in de bus.
En oh ja, Japie. Die naam was zo slecht nog niet bedacht. Hij liet weten dat zijn ouders lang geleden naar Nieuw-Zeeland waren gekomen vanuit Overijssel.
-
12 Maart 2024 - 17:39
Paul:
Jouw vraag:
Als fjorden hier nou sounds heten, zijn de wanden dan sound walls? Antwoord is natuurlijk JA en als je bij de laatste Sound bent dan krijg je het geluid van de The last Waltz
-
13 Maart 2024 - 09:20
Marlies:
Klopt helemaal Paul [e-1f600]
-
17 Maart 2024 - 14:04
Ans En Willem:
Geweldig die boottocht langs de bergen en watervallen. Helaas stikte het er van de sandflies…..wij waren met een camper naar de milfordsound met de belofte dat er bij de haven getankt kon worden maar helaas kilte dat niet met de creditcard,,,,met geknepen billen de terugreis naar Te Anau aanvaard en het net gered….
Groet en geniet…
Ans en Willem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
