Who pays the Ferryman

Paihia, de strandplaats in de bay of islands. Duidelijk een kustplaatsje waar de middenstand zich helemaal richt op de toerist. Onze overnachtingen hier (drie) waren bij de Sea Spray Suites. Een soort motel met prima kamers. Natuurlijk hadden we het plan om minstens 1 van de 144 eilanden te bezoeken. Urupukapuka eiland moest het worden. In de ochtend met een ferry vanuit Paihia naar dit bijzondere stukje natuur op drie kwartier varen. Prachtig weer onderweg en prachtig weer op het eiland. Op de boot werden we op een link gewezen naar een kaart met de verschillende wandelingen die op het eiland te maken waren. We hadden zo’n vier uur om te wandelen, te eten, koffie te drinken, of misschien wel een glaasje wijn te doen. Van die vier uur moesten we dus ook tijd reserveren voor het niet wandelen.

Op het eiland aangekomen stortten we ons direct in het parcours. Twee aaneengeschakelde routes vormden tesamen precies wat we wilden. Nou zijn we niet slecht in den vreemde, kunnen we best omgaan met kaarten en toch …… Natuurlijk kun je niet verdwalen op zo’n eiland, maar op enig moment wisten we het echt niet meer. Linksaf, rechtsaf, maar komen we dan bij de juiste baai, of moeten we een stukje terug. Begeleid door maps.me lukte het om weer op het rechte pad te komen.

Terug bij het beginpunt bestelden we bij het restaurant een welverdiende salade met een glaasje wijn. Natuurlijk wilden we buiten zitten, genieten van het mooie weer, het uitzicht over de baai en de rust. De rust viel tegen. Menslievende meeuwen, bleven om ons heen banjeren en probeerden zodra we even niet keken ons bord leeg te trekken. Wegwuiven had geen zin, ze goed raken lukte gewoonweg niet, maar de, ook voor foto’s van pas komende self-defence-stick,maakte ze aan het schrikken. Na enige tijd gaven ze het op en richtten zich op nieuwe slachtoffers.

Tegen de tijd dat we het eiland verlieten was de temperatuur door de wind en lichte bewolking behoorlijk naar beneden gelopen. Wij hadden geluk gehad met het weer tijdens onze wandeling. Echt avondeten was niet meer nodig, een sneetje brood met kaas of humus was genoeg.

De volgende dag was het plan om Russell te bezoeken. Een plaatsje in diezelfde baai. Gisteren hebben we hier met de boot nog wat mensen opgepikt voordat we doorvoeren naar Roerbakbakeiland. Volgens Marlies twee manieren om bij Russell te komen: met de ferry of met de auto. Opvallend was al wel dat de tocht met de auto best lang leek te duren. En toch besloten we om met de auto te gaan. Het zal wel veel bochtenwerk zijn, dat houdt nou eenmaal op. Maar met de auto, dat ging helemaal niet. Ja, met de auto op de pont. Ok, dan toch maar met de ferry. Een soort sloffie sleepbootje met een dito skipper. Kaartjes die geknipt werden en een handteller om te zien hoeveel passagiers er aan boord waren. Maar we kwamen aan bij Russell. Toch nog. Het lukte ons niet om hier echt lang door te brengen. Koffie en een dingetje erbij, dat dan weer wel. Maar al snel namen we de ferry weer terug naar Paihia. Maar omdat het nog het best vroeg was, pakten we die waterval iets verderop er ook nog wel effe bij. Toch een stukje met de auto en een heel klein stukje lopen. En die waterval was echt een mooie afsluiting van onze trip door de natuur. Ik denk overigens dat ze de watertoevoer naar de waterval al hadden afgesloten want zelfs de Falls van Coo in de Ardennen maken nog meer indruk. Maar we hebben de falls van Haruru wel gezien. Check. Het is herfst, waarschijnlijk zijn de watervallen na de winter veel groter.

In alle toeristenboekjes wordt geschreven over Charlotte’s kitchen. Een restaurant op een van de twee pieren in Paihia. Daar moet je geweest zijn. Om die reden hadden we bij terugkomst van Russell een plekje gereserveerd om in de avond te kunnen eten. We hadden onszelf nog een echte pizza beloofd. Nou, dat kwam helemaal goed. Wat een uitstekende pizza’s. Het was een soort laatste avondmaal op deze goede vrijdag, want morgen trekken we door naar Auckland voor een overnachting om dan vervolgens te vliegen naar Dubai. Een tussenstop om langzaam weer terug te keren naar Nederland, waar de lente dan is begonnen. En daar gaan we ook heel erg van genieten.