Riwaka in the sun

Ja, die plaatsnamen in Nieuw-Zeeland. Probeer ze maar te onthouden, onmogelijk. Ook al is de naam ingegeven in de navigatie, ben je het na een half uur al weer vergeten. Maar wel mooi om te zien dat de Maori invloed groot is.

De dag begon bewolkt en het had geregend. Maar zowel bij het inpakken als bij het rijden was het droog. En na enige tijd trok de bewolking weg, brak de zon door en hoe noordelijker we kwamen hoe hoger de temperatuur werd. We doen het goed, nog een paar dagen op het zuidereiland en dan over naar noordereiland. We gaan er vanuit dat de temperatuur daar nog beter is.

We hadden best een aardige afstand af te leggen, maar besloten wel om zo nu en dan te stoppen en te genieten van het uitzicht. De eerste stop was ergens langs de weg. Het ging ons om het uitzicht over de rivier, maar we werden afgeleid door een opdringerige kiwi, een vogel in dit geval. Zelfs toen we weg wilden rijden bleef ie rond de auto hangen en liep ie het risico om te eindigen als Fluffie. Fluffie noemen we de platgereden vogels en dieren. En dat zijn er nogal wat. Er worden zelfs speciale vogels ingezet om de Fluffies op te vreten.

De volgende stop was bij een miniscuul pretpark aan de rivier. We waren toe aan koffie en schatten terecht in dat we dat konden krijgen in dit park. Check. Toegang betaald en eerst naar de koffietent zoals een foodtruck. Dat zag er niet verkeerd uit. Al snel kwam er een medewerker aan, toen we smachtend in het rondkeken.Hi guys, what can I do for you. Two long blacks please, medium. Get yourself a nice spot and I’ll bring your coffee when it’s ready.Het geluid dat uit de koffietent kwam was goed; het timmeren met de portafilter. Maar wat een teleurstelling, en hoe krijg je het voor elkaar om er dit van te maken. We hebben na een paar slokken besloten om de rest weg te spoelen door het toilet. Snel weggerend om de reactie niet af te wachten. De wandeling die we in het parkje maakten trok het cijfer weer omhoog.

Wat een warme ontvangst bij Terraced Chalets in Riwaka. Toen we zoekend het terrein opreden werd er al van verre geroepen: Maria! Marlies had besloten om alles te boeken onder haar eerste naam zoals in het paspoort vermeld. Eenmaal in gesprek met Jane sloot John zich ook aan. De beheerders van het parkje. Jullie zijn de enigen dus ruimte genoeg, parkeer maar waar je wilt. Druiven kun je daar plukken en even verderop vind je pruimen. Misschien zijn we wel de laatste toeristen van dit seizoen. De winter komt eraan en zij openen het park alleen rond de zomer. De winter is te koud, dan gaan we liever naar warmere landen. Binnenkort gaan we naar Spanje en Portugal. We zijn ook eens in Nederland geweest, Jane wilde graag de tulpen zien. We waren in ……… hoe heette het ook al weer? Voor ons zijn die Nederlandse namen niet te onthouden. Oh ja, Oegstgeest. Laat een engelstalige maar eens een G uitspraken.

Na installatie, boodschappen en een excursie voor de volgende dag te hebben geregeld moesten we genieten van ons terras. Een knabbeltje en een wijntje, en de temperatuur haalde hier ruim de twintig graden. En dat hadden we verdiend na zoveel grijze, winderige en regendagen in de afgelopen herfst en winter.