Singapore

Bergen hebben we al zo vaak gezien, geisers in IJsland en Yellow Stone park, fjorden in Noorwegen, links rijden hebben we in Engeland en Australië al gedaan, we hebben walvissen gezien in Canada …. Kortom, waarom Nieuw-Zeeland?

Lang heb ik het kunnen tegenhouden, maar uiteindelijk is het er dan toch van gekomen. De lang gekoesterde wens van Marlies om naar Nieuw-Zeeland te gaan, is on. Een fikse subsidie van onderwijs Nederland vanwege veertig dienstjaren van Marlies moet een bijzondere bestemming krijgen. En tijdens onze reis in IJsland wist een Amerikaan zoveel enthousiasme over Nieuw-Zeeland over te brengen, dat ik zelfs dacht, ja ik wil.

Zaterdag 1 maart 2024, was het dan zover. Voor dergelijke vluchten moet je drie uur van tevoren op Schiphol zijn. Door onze kinderen worden we hiervoor uitgelachen, maar wij houden ons eraan. En dus bracht Tom ons netjes drie uur voor take off op de luchthaven.

Het was niet druk, en juist daarom kwam er al snel een hostess naar ons toe die vroeg waar onze reis naar toeging. Oh, zei ze, u bent wel wat vroeg. Duh ……. Vanwege een gitaar als odd sized bagage, toch maar netjes naar de balie gegaan. De Priviumpas loodste ons ook nu weer langs alle lange wachtrijen.

Na slechts 12 uur vliegen landden we in Singapore. Een comfortabele en voordelige taxirit bracht ons naar het hotel. Een hotel zonder personeel. Alles digitaal, met smartphone. Inchecken als je er bent, digitale sleutel krijgen als je bent ingecheckt. Geheel tegen de verwachting in zat er toch iemand in de hal, aan een losstaande tafel met een laptop te werken. We waren uren vroeger dan het tijdstip waarop de kamer beschikbaar zou zijn. Dat was gepland, vroeg aankomen om de hele dag te kunnen gebruiken om Singapore in te gaan. Toch maar even gevraagd of we misschien eerder kamer in zouden kunnen gaan. Maar het vocabulaire van de medewerkster was niet groter dan dat van een computer: nee was het antwoord. Hoewel dit antwoord te verwachten was, was het een regelrechte ramp. Marlies was tijdens de vlucht al snel doodziek geworden. Ernstige hoofdpijn en voortdurend overgeven. Geen mogelijkheid om eerder de kamer in te kunnen of naar bed te gaan. Dan toch maar Singapore in. Rustig aan, maar toch alvast een kleine tour door de stad. En, omdat het zo maar zou kunnen dat alles wat Marlies overkwam met luchtziekte te maken had, reispillen gekocht voor de volgende vlucht.

Alsnog te vroeg terug in het hotel waar we een kwartiertje eerder de kamer, of beter, onze walk-in closet in konden. Met blokken van vier uur geslapen, alles bij elkaar genoeg. En daarna voelde Marlies zich gelukkig weer een stuk beter.