Een wondere wereld

Dat was geen beste nacht. Ok, we zijn te vroeg gaan slapen en werden dus rond 24.00 uur wakker. Na een tijdje toch weer in slaap gevallen om vervolgens om 5.00 uur weer klaar wakker te zijn. We hebben het nog een beetje weten te rekken om uiteindelijk vol aan te vallen op het ontbijtbuffet. Zo werkt het dus. Als er zoveel echt lekkere dingen staan, ontbijten we dus uitgebreid. Iets wat we thuis nooit doen.

Nog een volle dag in Dubai die we begonnen met wandeling over de boulevard naar het metrostation. Een flauw zonnetje en een perfecte temperatuur. Zo’n zomerochtend waar we er in Nederland hooguit vijf per zomer van hebben. Eerste stop Burj Khalifa, het hoogste gebouw ter wereld. Nog geen kaartjes gekocht, maar dat moet ter plekke kunnen. Daar staan we dan, hoe hoog wil je het hebben. Eerste stop op de 124^everdieping of tweede stop op de 148^e. En dan is er nog over de top, iets van 154. Laten we maar niet de duurste doen, de middelste das mooi. We raakten een beetje overvallen en lieten ons misschien toch wel een duurdere aansmeren dan we wilden. We kregen een VIP sticker opgeplakt die in elk geval een mooie voorkeursbehandeling opleverde. Wachtrijen voorbij, wachten op onze beurt in VIP ruimte met een kopje thee uitgeschonken uit een vergulde theepot, en op die 148^everdieping ook weer een VIP ruimte met koffie, frisdrank en zeer welkome kleine hapjes. En ondanks dat overdadige ontbijt konden we best wat gebruiken. De, door de altijd aanwezige bijbehorende fotografen gemaakte foto’s van ons met nabewerkte achtergronden, lieten we achter. Veel te duur vaak en eerlijk gezegd verwachtten we dat de foto’s bij die veel te hoge prijs waren inbegrepen.

Dichtbij de Burj is de Dubai Mall. De grootste Mall ter wereld. Vooral winkels van de grote merken. Maar ook een aquarium, ijsbaan, waterval, foodcourt ….. Het kan niet op.

Om 15.00 uur een afspraak met het Schotse stel van gisteren bij de Miracle Garden. Dat was wel even een stukje metro-en en bussen om daar te komen. Nu kennen wij de Keukenhof, het bloemenevenement. Maar dit, deze Miracle Garden die ook weer alle (bloem)perken te buitengaat is ongelooflijk. En dan te bedenken dat dit in de woestijn is. En wat is er allemaal wel niet nodig voor de kunstmatige waterval, de ijsbaan en al die airco’s in de malls en overdekte loopbruggen. Dubai is als een oase, een niet werkelijk bestaande stad.

We dronken op een schaduwrijk plekje met onze Schotten, George en Caroline, een frisje en besloten om met de taxi naar de buurt van hun hotel te gaan. Op jacht naar een glas wijn. En dat valt dus niet mee. En een taxi vinden was al net zo moeilijk. Er staan mannetjes bij de uitgang en die helpen je. Maar dan kom je niet terecht bij de gewone taxi’s en dan betaal je zo ongeveer drie keer zoveel. Dat blijkt dan als je al in die taxi zit. Er weer uit, dankzij George. En toen werden we aangesproken door een “echte” taxichauffeur die ons voor een derde van de prijs wilde overbrengen. Na een stevige woordenwisseling tussen de twee chauffeurs vertrokken we met hoge snelheid. En zo bleef hij op hoge snelheid door het drukke verkeer al telefonerend en app-ent doorgaan totdat we op de plaats van bestemming waren. Onderweg probeerde hij ons in beroerd Engels uit te leggen dat een goed moslim niet meer geld vraagt dan nodig is. Winstmaken (en alcohol) passen niet bij de Islam.

We belandden na omzwervingen over de boulevard in de bar van het hotel van George en Caroline – de enige bar waar we alcoholische dranken konden krijgen - en sloten af met een paar Aperol Spritzen en knabbeltjes.

Morgenochtend nog een schransontbijt en nog even een wandeling in deze wondere wereld om dan toch echt te vertrekken naar het vliegveld. Die vliegreis brengt ons op Schiphol.

Hoe zullen we vannacht slapen? Ons dag/nacht systeem moet nog worden gereset.